მმართველი პარტიის წარმომადგენლების მიერ, სომხეთში ყაზახური ხორბლის აზერბაიჯანის გავლით, იმპორტთან დაკავშირებით გაჟღერებული ცეცხლოვანი გამოსვლები და მილოცვები შეარბილა ყაზახური მარცვლეულის ოპერატორის განცხადებამ. გაირკვა, რომ სომხეთის რესპუბლიკაში შემოსული ტვირთი მე-4 კლასის ხორბლისგან შედგებოდა.
„ყაზახური ხორბლის გადამტანი პირველი მატარებელი სომხეთის რესპუბლიკაში ჩავიდა. 15 ვაგონისგან შემდგარმა მატარებელმა, რომელიც დაახლოებით 1000 ტონას გადაჰქონდა, წარმატებით გამოსცადა ახალი ლოჯისტიკური მარშრუტი ყაზახეთიდან რუსეთის, აზერბაიჯანისა და საქართველოს გავლით“, – განაცხადა ყაზახეთის ეროვნულმა მარცვლეულის ოპერატორმა და გამოთქვა მზადყოფნა, ყოველთვიურად სომხეთს დაახლოებით 15 000-20 000 ტონა მარცვლეული მიაწოდოს.
„ოქტომბერში ყაზახეთის მარცვლეულის ეროვნულმა ოპერატორმა ხელი მოაწერა გრძელვადიან თანამშრომლობის ხელშეკრულებას, რომელიც სომეხი მომხმარებლებისთვის მარცვლეულის მიწოდებას მოიცავს. საპილოტე პარტია შედგება მე-4 კლასის საფქვავი ხორბლისგან, რომლის გამოყენება შესაძლებელია როგორც ზოგადი დანიშნულების ფქვილის, ასევე ცხოველთა საკვების წარმოებისთვის“, – ნათქვამია განცხადებაში.
რა მიზნებისთვის შეიძლება დაბალი ხარისხის მარცვლეულის გამოყენება?
Panorama.am-მა ეს კითხვა კვების სამართლის ექსპერტსა და მეცნიერს, დავით პიპოიანს, მიმართა.
„რა არის მე-4 კლასის ხორბალი? მოდით, ფაქტები ვილაპარაკოთ. მიუხედავად იმისა, რომ ამჟამად სომხეთში არ ვარ, ვცდილობ, სიახლეებს თვალყური ადევნო. ვნახე ინფორმაცია, რომ ეს კლასი ცხოველთა საკვებისთვისაა განკუთვნილი“.
თუმცა, GOST 9353–2016 სტანდარტის თანახმად, რომელიც მოქმედებს სომხეთში, ყაზახეთსა და EAEU-ს სხვა ქვეყნებში, ეს კლასი ადამიანის საკვებად ვარგისად ითვლება. 2016 წლამდე ზოგიერთი კლასიფიკაციით მე-4 კლასი მიეკუთვნებოდა „ცხოველთა საკვებ“ კატეგორიას, მაგრამ ეს აღარ არის ასე. GOST-ის თანახმად, 1–4 კლასები ადამიანისთვის, ხოლო მე-5 კლასი ცხოველთა საკვებად ვარგისია,
დიახ, მე-4 კლასის ხორბალს ორმაგი დანიშნულება აქვს, რადგან მისგან დამზადებული ფქვილი გაუმჯობესების გარეშე (უფრო მაღალი ხარისხის მარცვლეულთან შერევით) არ უზრუნველყოფს საცხობი წარმოებისთვის საჭირო ხარისხს.
ამ კლასის ხორბალი უფრო იაფი და ადვილად ხელმისაწვდომია. მას ნაკლები გლუტენი აქვს, ამიტომ ის უფრო მაღალი ხარისხის მარცვლეულთან არის შერეული. ფქვილის ბაზაზე დამზადებული პროდუქტების უსაფრთხოების უზრუნველყოფა სომხეთში უმნიშვნელოვანესია, რადგან ისინი მნიშვნელოვან როლს ასრულებენ ჩვენი ქვეყნის მოსახლეობის ყოველდღიურ რაციონში, ამიტომ აუცილებელია რისკის სათანადო ანალიზი“, – აღნიშნა პიპოიანმა.
აგრონომი ჰარუთიუნ მნაცაკანიანიც შეეხო ამ საკითხს:
„მსოფლიო მარცვლეულის მოსავლის 40%-ზე მეტი გამოიყენება ცხოველთა საკვებად. საინტერესო და ლოგიკურია ის, რომ რაც უფრო განვითარებულია ქვეყანა, მით უფრო მაღალია საკვები მარცვლეულის წილი საერთო მასაში. მაგალითად, ევროპაში ეს მაჩვენებელი ზოგიერთი სასოფლო-სამეურნეო კულტურისთვის 60%-ს აღემატება, ხოლო ღარიბ ქვეყნებში ეს მაჩვენებელი 20-30%-ია.
რა თქმა უნდა, სომხეთს ასევე უწევს როგორც საკვების, ასევე მაღალი ხარისხის საკვები მარცვლეულის პროდუქტების იმპორტი. ცხოველთა კვებისთვის განკუთვნილი ხორბალი ასევე ცნობილია, როგორც საკვები ხორბალი. საიდუმლოს გაგიმხელთ: სომხეთში მოყვანილი ხორბლის მნიშვნელოვანი ნაწილი სწორედ ცხოველთა საკვებად გამოიყენება.
ასე რომ, მე-4 კლასის მარცვლეულის იმპორტში არაფერია არანორმალური – ჩვენს ცხოველებსაც სჭირდებათ საკვები რძის, ხორცისა და კვერცხის წარმოებისთვის. არანორმალური ის არის, რომ ამდენი ჩინოვნიკი ერთმანეთს ეჯიბრებოდა იმის გამოცხადებაში, რომ ისინი პირველები გასინჯავდნენ იმპორტირებული ხორბლის ფქვილისგან გამომცხვარ პურს.
დარწმუნებული ვარ, რომ საჭიროების შემთხვევაში, ისინი ამას რეალურად გააკეთებენ თავიანთი ლიდერისთვის. უფრო სწორად, არა მისთვის, არამედ მისი სიამოვნებისთვის. ჩვენი ქვეყნის მთავარი პრობლემა არა ცხოველტა საკვები ხორბლის იმპორტი, არამედ ჩვენი ღირებულებითი სისტემის კატასტროფული დაცემა და მორალური დაცემაა.“
წყარო: panorama
